به نام خدایی که وجدان را در درون انسان به ودیعه نهاد.

 این روزها در مدح آقای احمدی نژاد حرف هایی زده می شود و بر سر زبان هاست که احمدی نژاد چه کرد و چه و چه و چه....
با این که صحت برخی از این حرف ها برایم روشن است و برخی هم مبهم جدای از این حرفا آنچه مرا مصمم ساخت که حتی اگر با احمدی نژاد نیستم بر علیه او نباشم و با دفاع درست اجازه بدهم هر کسی با درک و تدبیر خودش اگر او را شایسته دید برگزیند حضور کاندیدایی بود که برنامه هایش همانند علت حضورش بعد از بیست سال، کماکان مبهم است.
بله حضور مهندس میرحسین موسوی به عنوان کسی که از او با عنوان یار امام یاد می کنند و در بیان حال کابینه و دولتش چه وصف ها که نمی کنند.
من بعد از تعقیب برنامه های تبلیغاتی کاندیداها در مورد جناب میر حسین موسوی عزیز یک سوال جدی در ذهنم ایجاد شد و آن این که مگر نه این است مبانی دینی ما  به ما می آموزد هدف وسیله را توجیه نمی کند؟
حال اگر خود را متدین به اصول و مبانی اسلام می دانید چرا تن به هر توهینی می دهید و با نقاط ضعف دولت(در صورتی که درست باشد) آن هم به شکل گسترده و در حد بازی با احساسات مردم به دنبال این هستید که خود را بر مسند بی وفای ریاست جمهوری بنشانید.
آقای میرحسین عزیز، میدانم که جواب پرسش هایم را هیچ گاه نخواهم گرفت، اما دوست دارم بدانم بین خودتان و خدایتان وجدان راحتی دارید از این بابت که تنها به سیاه نمایی دولت حاضر پرداخته اید؟ آیا واقعا در این دولت حتی یک عملکرد قابل دفاع وجود ندارد که شما آن را بر زبان بیاورید؟
من نسلی هستم که انقلاب را درک نکرده ام،مطالعاتم هم نسبت به آن فضا جسته و گریخته بوده است اما این را میدانم که آنچه امام عزیز  به شما رو در رو و به ما با واسطه آموخته است این است که «اسلام» محور همه تصمیمات است.
شاید بگویید من با همین مبانی به اینجا رسیده ام؛ اما باید بگویم حرف هایی که می زنید با مبنای امام که در آن زمان از دولت شما که درست یا نادرست مورد حمله بود به عنوان رهبر انقلاب منصفانه دفاع کرد(البته تایید امام ظاهرا در مقام ولی امر که وظیفه اش حمایت از همه دولت هاست بوده است.) اما شما که شعار یار امام بودن سر می دهید و قرار است از قِبَل این شعار به مسند ریاست جمهوری برسید بنا را بر سیاه نمایی و زدن حرف هایی که با احساسات مردم بازی و آن ها را از منطق تصمیم گیری دور می کند گذاشته اید. باز هم تاکید می کنم و شما را به وجدانتان می سپارم و می گویم: واقعا این دولت هیییییییچ چیز قابل دفاع ندارد؟
نکته دیگری که شما را به آن توجه می دهم این که خیلی واضح و روشن است شما برنامه روشنی برای هدایت مملکت در آینده ندارید اگر دارید پس چرا به بیان حرف های کلی،دادن برنامه های خیلی کلی، آن هم بعد از اینکه حال خودتان هم از سیاه نمائیهایتان بد شد، بسنده می کنید؟
به نظر من، که قطعا شما نمی پذیرید، عدم ارائه برنامه روشن برای اداره مملکت و بازی با احساسات طرفدارانتان با سیاه نمایی ها (البته من منکر بعضی ضعف های دولت نیستم) اولا به آن ها و ثانیا به مردم ایران خیانت می کنید.
مگر نه این است هر کسی حق دارد بداند آقای موسوی که می گوید اینجای دولت خراب است اینجای اقتصاد چه است و اینجای سیاست خارجی فلان است، خودش برای تک تک این بخش ها چه برنامه قابل ارائه ای دارد؟
این که طرفداران و افکار عمومی را در ابهام نگه داشته و به پشتوانه گذشته ای که درست یا غلط، بزرگش کرده اید بخواهید بر مسند هدایت کشور تکیه بزنید، به بازی گرفتن ملت نیست؟ چرا با بیان برنامه های مشخص خود حداقل در آن حوزه هایی که نقد می کنید مخاطبین را در شرایط درست انتخاب قرار نمی دهید؟ باز هم می گویید این خیانت نیست؟
آقای موسوی عزیز من یک حرف امام  که شما داعیه اش را دارید همیشه در ذهنم نقش بسته است و آن این که «ملاک حال افراد است.» با این وجود همیشه سعی کرده ام با تمام نقد هایی که به برخی بزرگان این مملکت دارم در رفتارم نسبت به آن ها منصف باشم.
امیدوارم حرف هایم روشن و واضح بوده باشد از خدا برای شما آرزوی خیر می کنم.

اما صحبتی هم با آقای احمدی نژاد:

جناب آقای رئیس جمهور نسبت به درست یا غلط بودن این حرف ها که شما چه بر سر این مملکت در سیاست خارجی آوردید یا این که با اقتصاد چه کردید؟ و مسائل دیگر اظهار نظری نمیکنم. چرا که بحث مفصلی می طلبد که از قدرت بنده خارج است. اما آنچه به ذهن حقیر با اندک سوادی که دارم می رسد این است که حرکت کشور روبه جلو بوده است به لطف خدا و این که محمد علی ابطحی شما را به تمسخر می گیرد موضوع را برایم روشن تر می کند.
با همه این اوصاف جدای از نقد های درستی که نسبت به دولت شما مطرح می شود و با توجه به آن ها ان شاءالله سازنده است، نقدی نسبت به شخص جنابعالی در مورد برخورد با علمای معزز دارم.
برای من سوال است که احمدی نژادی که دم از اسلام می زند متوجه نیست که علمای اسلام پشتوانه اسلام و انقلابند؟
اگر می دانید پس چرا در برخورد با علما کار را به جایی میرسانید که مقام ولایت باید وارد عرصه شوند؟
برای همه شما عزیزان آرزوی نصرت و سلامتی می کنم، بخصوص علمای گرامی اسلام که به حق مایه آبروی نظامند.

اللم اجعل عواقب امورنا خیرا